Mitesh Patel is jarenlang volgeling van de Guruji als hij op een zeker moment breekt met deze Indiase goeroe en zijn organisatie: niet alleen vanwege misstanden die hij aantreft, ook omdat hij geen innerlijke verbinding voelt bij de inhoud van de hindoegeschriften en de uitvoering van de rituelen. In Londen moet hij van de grond af een nieuw leven opbouwen. Hij komt toevallig iemand tegen met de naam Rahil. Die naam vindt hij zo mooi dat hij die aanneemt.
“Het is de mannelijke versie van Rachel en dat betekent ‘lammetje’. En Rah betekent dat je iemand bent die een nieuw verbond met God heeft gesloten en die bevrijd is van het oude.” (207).
Vervolg
Nadat hij diep geraakt wordt door de manifestatie van Jezus Christus in zijn leven, verbindt Rahil zich aan de Holy Trinity Church in Londen. Hij ervaart veel gastvrijheid en praktische hulp van de leden van deze christelijke gemeenschap. In de eerste tijd bezoekt hij alleen de kerkdiensten, later volgt hij een introductiecursus in het christelijke geloof (de Alphacursus) en gaat hij elke donderdag naar een kleine kring van gelovigen die samen eten. Na negen maanden ontvangt hij de christelijke doop:
“Toen verdween ik onder water en kwam ik weer omhoog, begraven en opgestaan met Christus. Het was een symbool van de afwassing van mijn zonden en het begin van een nieuw leven. Na de doop gaf ik een korte getuigenis over mijn achtergrond. De gemeente was sprakeloos over de manier waarop Jezus me had aangetrokken tot zijn koninkrijk” (235).[i]
Identiteit
De gemeente begeleidt Rahil verder: hij leert wat het is om zijn vader te vergeven, alle miskenning die hem werd aangedaan. Hij krijgt inzicht in zijn eigen koppigheid. Hij leert praktisch leven met de heilige Geest en ten slotte ervaart hij ook fysieke genezing van allerlei kwalen die hij al jaren bij zich droeg. Zo ontstaat er een nieuwe identiteit:
“Jarenlang had ik mijn definitie van mezelf afgemeten aan mijn omgeving, aan de mensen die me aanbaden en aan het werk dat ik deed. Nu was dat allemaal weggenomen, en had ik het gevoel dat ik in een vrije val verkeerde.” (254).
Zo komt er vervolgens nog aandacht voor de twijfel en de angst. Hij ervaart een fysieke, emotionele en spirituele reiniging.
Dank
Het verhaal maakt indruk op mij als christen. Hier zien wij dat ‘tot geloof in Christus’ komen niet een moment is, maar een (lange) weg. Het gaat maar niet over een nieuwe gedachte over God, maar om een nieuwe manier van leven. Ik ben dankbaar dat Rahil deze stap heeft gezet en zo goed is begeleid door die kerk in Londen.
Ratio
Dergelijke begeleiding zie je vaker bij evangelische en charismatische kerken, ook in Nederland. Gevestigde kerken uit de reformatorische of gereformeerde traditie geven minder aandacht aan een dergelijke psycho-sociale begeleiding van pasbekeerde christenen. In deze traditie is de rationele ontwikkeling vaak sterker ontwikkeld. Uit de voorgeschiedenis van Rahil blijkt dat hij gevoelig was voor persoonlijke aandacht in een groep en voor een gevoelsmatige innerlijke bevestiging van de goddelijke liefde. Niet vreemd dus, dat hij in deze vorm van christendom zich thuis voelt.
Vragen
Maar daar heb ik ook een vraag bij dit boeiende boek. De beschrijving eindigt rond 2014. We hebben dus als lezers geen beeld van de verdere ontwikkeling. Maar wat nu als op enig moment blijkt dat ook binnen de christelijke kring voorbeelden van machtsmisbruik en gekonkel zich kunnen voordoen? Ik hoop niet dat Rahil het gaat merken, maar denkbeeldig is dat niet. Er zijn verhalen genoeg waaruit blijkt dat christelijke voorgangers de positie die zij hebben, misbruiken ten koste van leden van de kerk of gemeente. Ook het jagen naar goede posities en onderlinge afgunst kun je tegenkomen. Wat zal hem dan behoeden voor een vergelijkbare teleurstelling als rondom de goeroe? Dat kan alleen als hij niet het advies krijgt om problemen te negeren, maar eerlijk kritische vragen mag blijven stellen. Dan toont de gemeenschap de kracht om zelf-kritisch te zijn.
Stilte
Maar zal zijn persoonlijke geloof een dergelijke teleurstelling kunnen verdragen? Zijn geloof in Guruji als manifestatie van God ging uiteindelijk ten onder. Maar als zijn geloof in Jezus als God sterk op gevoel is gebaseerd, wat gebeurt er dan als je een periode geen emotionele bevestiging krijgt? Ook dat is te verwachten. Er zijn getuigenissen genoeg van mensen die een periode van diepe stilte van Gods kant hebben ervaren. Zij noemen dat een ‘woestijnperiode’ die hun vertrouwen ernstig op de proef stelt. Dan komt het erop aan om je werkelijke identiteit in Christus te leren zien als een verklaring van Gods kant, ongeacht of er gevoel bij komt kijken.
“Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Jezus Christus heeft verlost.”
Oordeel
Deze uitspraak uit de Bijbel (Romeinen 3,24) maakt duidelijk dat het geloof gaat om een beoordeling. God heeft een oordeel over je leven gegeven: Hij spreekt je vrij van je schulden en zonden zonder dat daar van jouw kant iets voor gedaan is. Dat oordeel wordt je in de christelijke gemeenschap meegegeven, met de oproep dat te geloven.
Volhouden
Rahil heeft die oproep beantwoord. Het is mooi te zien in Rahils opmerking over de doop. Je wordt begraven met Christus. Je staat met Christus op in een nieuw leven. Zo vind je ook het antwoord op mijn vraag over een mogelijke teleurstelling die je kan opdoen in de christelijke gemeenschap. Juist dat geloof in Jezus Christus geeft de zekerheid dat je het vol kan houden.
Want Jezus heeft zelf gezegd:
“Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, en de Vader en ik zijn één.” (Johannes 10,27-30).
*
Naar aanleiding van Rahil Patel, Gevonden door liefde. Een hindoepriester ontmoet Jezus.
[i] Zie hierover op deze website: Een hindoepriester ontmoet Jezus 1
